8 juni, Trail Ridge Ride

Vandaag een klein maar gevaarlijk stukje, volgens de kenners althans.

Veertig mijl over de soms nog besneeuwde toppen van de Rocky Mountains, de Trail Ridge Ride.

Om negen uur was de lucht wolkeloos maar tegen de middag ging dat veranderen was de voorspelling.

Na het legen van de poeptank, want dat moet af en toe ook gebeuren, zijn we vertrokken. De dame bij de ingang van het park vroeg naast de Parkenkaart ook een legitimatie, dat is voor het eerst. Zodra we binnenreden zagen we al de besneeuwde toppen van de bergen alleen stoppen is er met zo’n groot apparaat niet bij. Ooit heb ik de camper aan de linkerkant op een parkeerplaats gezet om daarna te ontdekken dat je nooit meer weg kan rijden omdat je spiegels dan verkeerd staan.

Na wat minder geslaagde stops kwamen we bij een uitzichtpunt met voldoende parkeerruimte. Wel, als ik commercieel ingesteld zou zijn dan had ik de vakantie daar kunnen terugverdienen, iedereen die ziet dat je een bovengemiddeld fototoestel hebt komt vragen of je alstublieft een foto van het happy koppel wilt maken met de besneeuwde bergen op de achtergrond. Na een bus Japanners kun je een Ferrari kopen. Als compensatie mag ik dan mijn camera inleveren voor ook zo’n plaatje.

Denk er eens over na Wijnand, prima handel.

Na zo’n  fotoshoot vroeg de Amerikaanse mijnheer waar we vandaan kwamen en waar we mee op pad waren, toen ik het hem vertelde wenste hij me veel succes, hij was namelijk net over de besneeuwde toppen gekomen en dat viel niet mee. Hierna trilde het stuur weer maar nu niet van drankgebrek.

Na nog wat hoogtepuntjes gingen we omhoog naar 4000 meter, adembenemende uitzichten en langs de weg nog metershoge sneeuw. Bovenop de top zijn we ook in de sneeuw op open sandalen op de foto gegaan, mijn tenen beginnen net weer te ontdooien.

De weg naar beneden was iets lastiger maar het was niet moeilijker dan de Holysingel.

Onderweg hebben we nog een eland en een elk, een soort hert, gezien.

Deze dag zijn we dus vroeg gestopt en een camping vlak dichtbij het park opgezocht, in Nederland hadden we een kortingkaart gekocht maar die blijkt in juni al niet meer geldig. Na een grote zucht, en dankzij mijn blauwe ogen, kregen we de plek toch voor 20 in plaats van 40 dollar van de dame. Heerlijk weertje de zon schijnt en Cora ligt deze keer op de picknick tafel te zonnen omdat de grond nog nat is van de afgelopen regentijd.

Morgen weer een lange rit naar Grand Junction.