9 juni, Moab

Vandaag onderweg naar Moab. Vroeg opgestaan in onze kwaliteits camper. Het is net een Fyra, ziet er best aardig uit maar bij nadere bestudering blijkt de ontwerpafdeling flink gefaald te hebben.

Alles is van plastic, zoals de kastdeurtjes en zelfs de “chromen kraan”, op de bank valt niet te zitten als de bijrijderstoel naar achteren staat, het bed is zo hoog dat we een opstapje voor vrouwtje Piggelmee hebben moeten kopen en de blinderingsdoek voor de cabine is na een paar keer gebruiken al gammel.

Het snoer van de broodrooster is zo kort dat hij nergens kan staan, we hebben een hangbroodrooster. Op de magnetron zit een klokje maar dat moeten we iedere dag opnieuw instellen nadat de spanning er af is geweest, kortom voor de Amerikanen hoeven we dus ook niet bang te zijn.

Om 8 uur vertrokken we om nog even te stoppen bij het Grand Lake. Zoals gewoonlijk waren alle stopplaatsen voor een mooi plaatje aan de linkerkant maar eindelijk kwam er een aanduiding dat na 500 yard een stopplaats kwam. Na 500 yard naar rechts gekeken om te zien dat de stopplaats weer links was, hoera weer gemist. Uiteindelijk is het gelukt maar het was niet de beste plek voor een foto.

We reden verder een prachtige stille route tot tussen Granby en Kremmling ineens naast de weg een enorme mannetjes eland stond te drinken. We stopten direct en ook de achteropkomende en tegemoetkomende auto’s stopte. Hij stak rustig de weg over om aan de andere kant verder te grazen. Hij staat mooi op de foto.

Op TomTom had ik bij Grand Junction een parallelweg gezien iets het land in waar allemaal bezienswaardigheden waren. Het bleek het National Monumentpark te zijn. Nu had ik bij de uitlevering over een park gehoord waar hele lage tunnels in zaten en waar we dus met onze 12,5 voet niet door konden. Om zeker te zijn, zijn we bij een Touristinformation gestopt en twee oude dames die de geraniumleeftijd allang bereikt hadden vroegen of ze me konden helpen. Op mijn vraag of ik met camper door het park kon riepen beide dat dat geen probleem was.

Onderweg naar het park passeerden we op de doorgaande weg de Glenn Canyon, heel ruig en groot, de Colorado River kolkt erdoor.

Aangekomen bij het National Monumentpark bleek de toegangscontrole niet bemand te zijn en konden we zo door rijden. Ook nergens een bord met een hoogtebeperking dus dat schept moed. Het ging flink omhoog en bovenop de eerste berg hadden we een adembenend uitzicht over de grillige rotsen en het dal. Na de foto stop door naar boven totdat na een bocht een tunnel opdoemde met het opschrift 10’ 6’’, dat is dus 60 cm te laag oftewel de airco op het dak. Dat leek ons wat te duur worden dus moest ik de 7,60 keren op een weg van 6 meter breed met achteropkomend verkeer.

Met klotsende oksels en vijf keer steken lukte het zonder schade, lang leve de bewegwijzering in Amerika. Nu was het gelukkig aan het begin van de 40 mijl lange weg.

Inmiddels staan we op de KOA in Moab, voor het eerst weer vlees verbrandt op de BBQ, het begint op kamperen te lijken.

Morgen Arches Park en Canyanland.