20 juni, Malibu

Vandaag een dagje niks, dus valt er ook niet veel te vertellen.

We werden om zes uur door de zon gewekt, maar die schijnt maar een paar  uurtjes om daarna achter de hier beruchte ochtendnevel te verdwijnen.

Die koude mist komt opzetten uit zee en gaat zo een kilometer het land op, blijft hangen tot een uur of elf en lost dan geleidelijk op.

Gisteren hoorden we dat een regisseur hier in Hollywood ooit een mooie zonsopgang moest filmen, maar dat lukt niet omdat hier de zon ondergaat. Aangezien de oostkust wat ver weg is besloot de regisseur  de zonsondergang te filmen en achteruit te monteren. Het resulteerde in een werkelijk fantastische scene met als extra fenomeen meeuwen die achteruitvlogen.

Toen de mist weg was  hadden we het idee naar het strand te gaan dat hier 100 meter vandaan is, wat tegen valt is dat het 100 meter naar beneden is.

Er zit ook nog een drukke vierbaansweg tussen camping en strand, dus het voorbeeld volgen van het hert uit dag één is geen optie.

Buiten dat is er op het strand geen enkele vorm van schaduw en aangezien mijn motto is “Bruin worden is leuk maar het moet geen pijn doen”  hebben we besloten morgen met de camper op weg naar de allerlaatste camping een paar uurtjes aan het strand te parkeren en daarna op de camping nog even het zwembad te bezoeken.

Cora is dus in badpak op een lege plaats op haar handdoek gaan liggen dat zoveel medelijden opwekte bij onze overburen in RV type “Spelersbus” dat ze met een zeer comfortabele stoel aankwamen die we de hele dag gebruikt hebben.

Eén koffer is inmiddels ingepakt morgen echt de laatste belevenissen.