6 juni, mount Rushmore

Beste volgers,

Eerst wil ik jullie bedanken voor de leuke commentaren op ons blog.

Het slapen gaat al wat beter, zeker mijn rechterarm slaapt prima getuige de enorme tintelingen in mijn hand. Vanochtend om zes uur opgestaan, eigenlijk zeven uur maar we zijn weer eens door een tijdgrens gegaan.

Na wat douchewerk en watertankvullen zijn we door het hele Badlans park gereden, nu met een zonnetje erop. Het is werkelijk bijzonder deze zand en grond formaties. Daarna door naar Mount Rushmore, de vier uitgehakte koppen van de presidenten.

Onderweg nog even een Wallmart bezocht en zowaar deze had een drankenhoekje en konden we wat flessen wijn inslaan. Dat werd tijd want ik kon de smoes dat het stuur zo trilt niet langer volhouden. Ook een setje schroevendraaiers gekocht om de achteruitrijcamera die op de grond gericht staat zodanig te veranderen dat hij dienst doet als achteruitkijkspiegel.

Die achteruitkijkspiegel zit er gek genoeg wel in maar daar kan ik alleen Cora mee in de gaten houden als ze in de camper loopt tijdens het rijden.

Toen we bij de presidenten aankwamen begon het werkelijk keihard te regenen en onweren, vreemd dat die presidenten uitgerekend nu ik er ben staan te janken, drijfnatte wangetjes die jongens.

Toch wat plaatjes geschoten in een plastic cape en onder de paraplu, wat nog net lukte want 10 minuten later liepen de heren met hun kop in de wolken.

Snel een zuidelijke route gezocht naar de volgende camping en geloof het of niet binnen tien minuten na de uitgang van het park reden we in de zon en waren de straten droog.

Alles liep gesmeerd totdat we de 85 op wilden. Daar stond een politieauto dwars op straat iedereen tegen te houden. Het bleek dat de brug waar we overheen moesten door de hevige regen was weggespoeld. Toen de man achter ons dat hoorden werden alle goden flink aangeroepen maar de agent gaf geen krimp, 100 mijl omrijden dus.

Voor ons valt het mee ik denk 40 mijl extra. We werden door de agent richting New Castle gestuurd, want daar is een RV camping. Na deze rit van 33 mijl stonden we voor het stadje TomTom te bestuderen om te zien waar die camping dan wel was toen een oudere dame voor ons stopte en vroeg of ze ons kon helpen. Natuurlijk, we zoeken een RV campsite. Die wist ze wel, een KOA, ze wilde ons wel even de weg wijzen en daar gingen we achter de VW aan. Helaas was de KOA er niet meer en werd het een terreintje achter een louche Hotel, zo eentje als uit Hotel Californië van de Eagels.  Zo staan we nu dus tussen de, wat zal ik zeggen,  wat minder gesitueerde Amerikanen, met oude campers en veel rotzooi die hier waarschijnlijk gewoon wonen, een soort zigeunerkamp dus.

Als extra bonus rijdt er een trein langs in lengtes waar de Betuwelijn van wakker ligt, 137 wagons getrokken door vier locomotieven. Het duur bijna twee minuten voordat het spul langs de camping is.  Morgen naar Estes Park, als ze ons tenminste laten gaan.